Explore UtrechtOnze stad, Jouw avontuur
Je komt binnen via de draaideur en wordt meteen verwelkomt door de gastvrouw bij de deur. Dan wordt je jas aangenomen en in de garderobe opgehangen. Chique, netjes! Danel is the new kid on the block in het TivoliVredenburg, pal naast het Gegeven Paard. Het is gevestigd in de oude kantoren van het Vredenburg gebouw, er is een hele verbouwing aan vooraf gegaan. En dat is zeker te zien! Je waant je in een American diner meets Franse bistro, een unieke locatie met een unieke uitstraling. Bij de opening van Restaurant Danel werd ik al verrast door de champagne fontein en het muzikale trio dat heerlijke jazz liet horen. Nu was ik nieuwsgierig geworden naar het menu, de wijnen en de service. Alors, en France!
Sharing is caring bij Danel
We beginnen uiteraard met een glaasje bubbels, deze heeft lekkere fijne belletjes en een volle smaak. Het begint al goed. We krijgen het advies om verschillende gerechten te mixen en matchen en te delen.. Alle gerechten zijn ongeveer zo groot als een voorgerecht. De menukaart is ingedeeld op de afkomst van het product: uit de zee, de bergen of van het platteland. En wanneer het gerechtje klaar is in de keuken, komt het gelijk op je tafeltje te staan. Verwacht dus geen gangenmenu, maar lekkere hapjes die gaandeweg op je tafeltje verschijnen. Een gezellige manier van eten, je ziet dit soort “shared dining” steeds vaker, maar nog niet met echte Franse bistro gerechten.
Ter land, ter zee en in de lucht
Nadat we veel te lang getwijfeld hebben wat we willen bestellen, besluiten we iets te kiezen van elke categorie. Vis, vlees en vega; water, platteland en bergen. De tomatensalade die we als eerste op tafel krijgen ziet er knapperig uit, het bolletje burrata is heerlijk romig. Dan krijgen we de sardientjes, super mals en zwemmend in een pure marinade. Wat olie, wat kruiden, top! We krijgen nog entrecote, geen opsmuk, maar dat heeft het ook niet nodig. Wanneer een stuk vlees goed is, dan behoeft het geen tierelantijnen. Hetzelfde geldt voor de witvis. Deze bistro gerechtjes zijn keurig. En lekker. De grootste uitdaging was de artisjok! De hele bloem komt op tafel, gelukkig weten wij wat je daar mee moet doen. Maar mocht je dat niet weten, dan legt de bediening je dat graag uit. Alle blaadjes opeten, totdat je bij het zachte hart komt. Trouwens, de wijnen op de kaart zijn goed, Frans en passend bij de gerechten.
La Fin: Les Desserts
Mogen we dan nu nog een dessert? De île flottante die ik uitkies, is een schot in de roos. Een luchtig, zoet eilandje in een zee van vanille. Maar mijn tafelgenote lijkt haar crêpes ook niet verkeerd te vinden. Klassiek Frans, klassiek goed. Om onze deserties te laten zakken lopen we nog een rondje door de zaal, spieken in de keuken en gluren we bij de taarten afdeling. Zullen we er nog een? Nee, laten we onze jassen gaan halen. Jij had toch de garderobetickets?
